എകാന്തത

ഈ ലോകത്തിലെ പലതരം ബഹളങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍  ഒരിടത്തു പോലും തന്റെ ശബ്ദമില്ലെന്ന തിരിച്ചറിവാണ് ഒറ്റപ്പെടല്‍. ഒരു ഡോക്ടറായിരുന്നെങ്കില്‍ ഈ രോഗത്തിന്റെ ലക്ഷണങ്ങളായി ഒരുകൂട്ടം കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞേനേ ഞാന്‍. ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക് മനസ്സറിയാതെ നല്‍കുന്ന ഉത്തരങ്ങള്‍, ആഘോഷങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ ചിരിക്കാന്‍ മറന്നു പോകുന്ന മനസ്സ്, കൂട്ടുകാരോട് പറയാന്‍ വിശേഷങ്ങളില്ലാതെ വരുന്ന ദിനങ്ങള്‍. അമ്മയുടെ ഭക്ഷണത്തില്‍ മാതൃത്വത്തിന്റെ രുചി കണ്ടെത്താനാകാതെ വരിക, ആസ്വദിക്കാന്‍ തക്ക പാട്ടുകളൊന്നും ഇതേവരെ എഴുതപ്പെട്ടിട്ടില്ലേ എന്ന നിരാശ എന്നിങ്ങനെ അക്കമിട്ട് നിരത്താനായി കുറേ ലക്ഷണങ്ങള്‍. ഒറ്റപ്പെടല്‍ അനുഭവിക്കാത്തവര്‍ക്ക്  മനസ്സിന്റെ വിഭ്രാന്തിയെന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് ഇവയെ പുച്ഛിച്ചു തള്ളാം. എന്നാല്‍ ജീവിതത്തില്‍ ഒരിക്കലെങ്കിലും മേല്‍പ്പറഞ്ഞ ലക്ഷണങ്ങളില്‍ ഒരെണ്ണമെങ്കിലും അനുഭവിക്കാത്തവര്‍ വളരെ ചുരുക്കമെന്നത് കൂട്ടുകാര്‍ക്കിടയില്‍ നടത്തിയ അന്വേഷണങ്ങള്‍ക്കൊടുവില്‍ ഞാന്‍ കണ്ടെത്തിയ സത്യം.
    ജീവിതത്തിലെ ഓരോ നിമിഷവും ആസ്വദിക്കാനുള്ളതാണെന്നും മനോഹരമായി ചിരിച്ച് മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് സന്തോഷം പകരണമെന്നൊക്കെ പലരുടെയും ആശംസകള്‍ വരുമ്പോള്‍ സന്തോഷം, ആസ്വാദനം എന്നൊക്കെയുള്ള വാക്കുകളുടെ അര്‍ത്ഥം തിരയുകയാവും മനസ്സ് പലപ്പോഴും. ലക്ഷ്യങ്ങളൊന്നും ഇല്ലാത്തതാണോ, ലക്ഷ്യമെന്ന് കരുതിയവ നിനച്ചിരിക്കാതെ ജീവിതത്തില്‍ നേടപ്പെടുന്നതാണോ അതോ ഒരിക്കലും സഫലീകരിക്കാന്‍ സാധിക്കാത്ത ഒരുകൂട്ടം സ്വപ്നങ്ങളെ ലക്ഷ്യമായി കണ്ടതാണോ ഇവയില്‍ ഏതാണ് ഈ ഒറ്റപ്പെടലിനു കാരണം? ഉത്തരം കണ്ടെത്തണമെങ്കില്‍ ചിന്തകള്‍ക്ക് വളരാന്‍ ഇനിയു ഒരുപാട് സമയം വേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.